Terapia widzenia polega na usprawnianiu wzroku, tj. na rozwijaniu umiejętności posługiwania się nim, a tym samym na lepszym wykorzystywaniu widzenia w codziennym funkcjonowaniu.
Wspieranie koordynacji wzrokowo- ruchowej o pracy oko- ręka – to nad tym pochylamy się każdego dnia czyniąc świat dzieci z dysfunkcją wzroku coraz bardziej czytelnym, przejrzystym i kolorowym.
Zajęcia tyflologiczne dla dzieci niewidomych i niedowidzących to mile spędzony czas. Poszerzamy horyzonty, z uśmiechem na ustach, z poczuciem dobrze zagospodarowanego czasu poświęconego koordynacji wzrokowo- ruchowej, wspomagania w zakresie działań oko- ręka, orientacji na małej i dużej przestrzeni. Działamy! Każdego dnia!
Rehabilitacja wzroku obejmuje:
- stymulowanie widzenia
- pobudzanie do patrzenia
- rozwijanie podstawowych sprawności wzrokowych związanych z kontrolowaniem ruchów gałek ocznych (lokalizowanie bodźca, śledzenie, wodzenie, przenoszenie spojrzenia)
- rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej i wzrokowo-słuchowej
- usprawnianie pamięci wzrokowej
- osiąganie wyższych sprawności wzrokowych (m.in. dobieranie obiektów i obrazków wg określonych cech, identyfikowanie obiektów na obrazkach, odnajdywanie szczegółów na obrazkach prostych i złożonych)
- zmiana otoczenia dziecka, dostosowanie go do indywidualnych możliwości i potrzeb
Celem jest:
- funkcjonalna ocena widzenia
- opracowanie indywidualnego programu oddziaływań terapeutycznych
- dobór odpowiednich pomocy optycznych i nieoptycznych
- prowadzenie indywidualnych zajęć zgodnie z możliwościami i potrzebami uczniów tak, by w pełni wykorzystywali wzrok do wszelakiej aktywności (nauki, zabawy, poruszania się, czynności dnia codziennego)
Widzieć mózgiem, znaczy wykorzystać każdą właściwość docierającego obrazu, punkty, linie, cienie, do przekształcenia w użyteczną informację. Możemy uczyć dzieci wielu technik poprawienia, jakości widzenia, ale naprawdę terapia spełnia swoją rolę wtedy, gdy zaszczepimy dziecku chęć samodzielnego interpretowania obrazu.
- Cele ogólne pracy indywidualnej z uczniem słabo widzącym.
- dostosowanie treści nauczania do predyspozycji i zdolności ucznia
- wspomaganie ucznia w procesie uczenia się
- zachęcanie do systematycznej pracy
- mobilizowanie do wytrwałości i systematyczności
- kształtowanie osobowości ucznia
- rozwijanie zainteresowań uczniów
- wsparcie emocjonalne
- Cele szczegółowe indywidualnej pracy z uczniem słabo widzącym.
- wyrównanie poziomu wiedzy ucznia
- indywidualizacja procesu kształcenia stymulująca rozwój ucznia
- regularne objaśnianie niejasności
- właściwa organizacja procesów nauki, kierowanie nimi i kontrolowanie efektów edukacji
- rozwijanie mocnych stron ucznia
- współpraca z uczniem, zachęcanie do wspólnego planowania pracy na lekcjach i sugerowania metod pracy ułatwiających uczniowi opanowanie materiału
- ciągłe poznanie przez nauczyciela indywidualnych potrzeb ucznia
ISTOTNE w pracy z uczniem niewidomym
Stosowanie metod aktywizujących, które:
-umożliwią i dostarczą jak największą ilość bodźców wzrokowych oraz słuchowych
-będą stymulować ogólny rozwój dziecka poprzez usprawnianie motoryki, orientacji przestrzennej, koordynacji wzrokowo – ruchowej oraz analizatorów wzroku i słuchu.
ZAKRES ĆWICZEŃ
I Usprawnianie widzenia:
– stymulowanie do patrzenia (otwieranie oczu, odwracanie głowy),
– stymulowanie widzenia,
– rozwijanie podstawowych sprawności wzrokowych takich jak fiksacja (umiejętność utrzymania spojrzenia na obiekcie)
– prowadzenie wzrokiem poruszającego się obiektu,
– rozwijanie pojęć i pamięci wzrokowej.
– rozwijanie orientacji przestrzennej w zakresie małej i dużej przestrzeni
– kontynuacja poznawania liter, liczb i i znaków wg „Rozwojowego programu percepcji Dotykowej i Rozpoznawania znaków Brailowskich Sally Mangold”
– rozwijanie umiejętności posługiwania się dodatkowymi pomocami optycznymi- wzmożona praca z powiększalnikiem w zakresie I semestru w ramach pracy indywidualnej 1:1, w II semestrze roku szkolnego 2014/2015 wspomaganie również na zajęciach lekcyjnych przez tyflopedagoga.
II Ćwiczenia koordynacji wzrokowo – ruchowej stosowane na zajęciach rewalidacyjnych, np.:
(zadania realizowane w bardzo dużym zakresie jedynie pod powiększalnikiem):
– układanie par jednakowych obrazków,
– identyfikowanie par jednakowych figur,
– identyfikowanie tych samych znaków graficznych (podobnych, jednakowych, odmiennych),
– wyszukiwanie wyrazów podobnych lub jednakowych np. kos- sok, kot – kto),
– kolorowanie w obrębie konturu,
– składanie pociętych obrazów według wzoru,
– odtwarzanie obrazów, przedmiotów, symboli graficznych,
– ćwiczenie spostrzegawczości.
– praca z obrazkami z dużym kontrastem lub w formie rysunku wypukłego
– dostosowanie materiału piszącego (flamaster) do ćwiczeń w obrębie wspierania grafomotoryki- pisania po śladzie)
– praca z zapisem tekstu oraz odczytem – maszyna Braillowska
ZAKRES ĆWICZEŃ
I Usprawnianie widzenia:
– stymulowanie do patrzenia (otwieranie oczu, odwracanie głowy),
– stymulowanie widzenia,
– rozwijanie podstawowych sprawności wzrokowych takich jak fiksacja (umiejętność utrzymania spojrzenia na obiekcie)
– prowadzenie wzrokiem poruszającego się obiektu,
– rozwijanie pojęć i pamięci wzrokowej.
– rozwijanie orientacji przestrzennej w zakresie małej i dużej przestrzeni
– kontynuacja poznawania liter, liczb i i znaków wg „Rozwojowego programu percepcji Dotykowej i Rozpoznawania znaków Brailowskich Sally Mangold”
– rozwijanie umiejętności posługiwania się dodatkowymi pomocami optycznymi- wzmożona praca z powiększalnikiem w zakresie I semestru w ramach pracy indywidualnej 1:1, w II semestrze roku szkolnego 2014/2015 wspomaganie również na zajęciach lekcyjnych przez tyflopedagoga.
II Ćwiczenia koordynacji wzrokowo – ruchowej stosowane na zajęciach Korekcyjno- kompensacyjnych (z tyflopedagogiem), np.:
– dostarczanie bodźców wzrokowych stymulujących fiksację wzrokową, akomodację, śledzenie przedmiotów: poziome, pionowe, po okręgu
– ćwiczenia funkcji optycznych i percepcyjnych oraz wzrokowo- percepcyjnych poprzez rozróżnianie, rozpoznawanie i identyfikowanie
– wodzenie wzrokiem za poruszającymi się przedmiotami, skupiane wzroku na kolorowych, jaskrawych przedmiotach na tle kontrastowym, wyróżnianie obiektów z tła i odwrotnie, dopełnianie wzrokowe
(układanie par jednakowych obrazków, identyfikowanie par jednakowych figur, identyfikowanie tych samych znaków graficznych (podobnych, jednakowych, odmiennych), wyszukiwanie wyrazów podobnych lub jednakowych np. kos- sok, kot – kto), kolorowanie w obrębie konturu, składanie pociętych obrazów według wzoru, odtwarzanie obrazów, przedmiotów, symboli graficznych,
– ćwiczenie spostrzegawczości.
– wspomaganie z zakresu usprawnienia umiejętności grafomotorycznych.
