Strona główna » Terapia pedagogiczna

Terapia pedagogiczna

Terapia pedagogiczna


GABINET TERAPII PEDAGOGICZNEJ

Mirosława Sakłak i Małgorzata Miechowska


TERMINOLOGIA

O specyficznych trudnościach w nauce mówimy, jeżeli niepowodzenia szkolne, dotyczą tylko niektórych zakresów uczenia się i występują przy co najmniej przeciętnej inteligencji, a niejednokrotnie wysokiej sprawności intelektualnej, sprawnych narządach ruchu oraz zmysłach wzroku i słuchu, właściwej opiece wychowawczej oraz dydaktycznej.

Gdy trudności te mają charakter wybiórczy i przejawiają się niepowodzeniami w uczeniu się czytania i pisania, mówimy o dysleksji rozwojowej.
W wypadku specyficznych trudności w uczeniu się matematyki można użyć terminu dyskalkulia.
Czasem trudności te występują jednocześnie, kiedy indziej mają charakter trudności izolowanych, ograniczonych do jednej umiejętności.
Gdy dysleksja i dyskalkulia występują razem, są przyczyną poważnych niepowodzeń szkolnych.

                                                                           M. Bogdanowicz, A. Adryjanek, Uczeń z dysleksją, OPRERON Gdynia 2004.

Termin: dysleksja pochodzi od przedrostka dys-, który w języku łacińskim ( dis– w języku greckim) oznacza brak czegoś, trudność, niemożność, nadaje negatywne znaczenie, oraz od czasownika lego – „czytam” lub lexis – „wyrazy”, „słowa” ( język łaciński, język grecki).
Trudności w opanowaniu poprawnej pisowni, które mogą występować samodzielnie, oznacza się terminem: dysortografia, pochodzącym od wyrazu greckiego orthos – „prawidłowy” i grapho – „piszę”, „rysuję”.
Termin: dysgrafia używany na oznaczenie niekaligraficznego („brzydkiego”) pisma pochodzi również od greckiego słowa grapho – „rysuję”.

M. Bogdanowicz, A. Adryjanek, Uczeń z dysleksją w szkole, OPERON Gdynia 2004.


Prawa uczniów z dysleksją to NIE PRZYWILEJE i ZWOLNIENIE od pracy.

Uczeń zobowiązany jest do:

• Systematycznej pracy zgodnie ze wskazówkami nauczyciela, pedagoga lub terapeuty.

• Bardzo dobrej znajomości zasad pisowni – powtarzania i utrwalania.

• Doskonalenia umiejętności czytania poprzez codzienne ćwiczenie w domu.

• Dokumentowania prowadzonej pracy wyrównawczej.

„Katalog rodzicielskich zachowań”
opracowany przez rodziców w trakcie kursów „Szkoła dla Rodziców”
zorganizowanych przez Oddział Warszawski PTD.
Rodzicu pamiętaj
1. Kochaj, ale wymagaj.
2. Okazuj dziecku swoje uczucia.
3. Przekazuj dziecku pozytywne informacje o nim (pochodzące od ciebie i osób
trzecich).
4. Dostrzegaj wszystkie osiągnięcia dziecka, nawet bardzo drobne.
5. Doceniaj nawet niedokończone dzieło dziecka.
6. Zanim skrytykujesz, pozwól dziecku wyjaśnić.
7. Zachowaj umiar w udzielaniu pomocy przy odrabianiu lekcji.
8. Przerzuć na dziecko odpowiedzialność za jego naukę.
9. Pozwól dziecku podejmować decyzje o dodatkowych zajęciach i innych
sprawach.
10. Pozwól dziecku wybrać kierunek rozwoju i wspieraj je w tym.
11. Pozwól dziecku poczuć jego sukces.
12. Pokaż dziecku korzyści płynące ze spróbowania swoich sił w nowej dziedzinie
– i nie naciskaj dłużej.
13. Okazuj dziecku swoją wiarę w jego sukces.
14. Stawiaj poprzeczki ma miarę własnych ambicji.
15. Zaufaj dziecku i okazuj mu to zaufanie.
16. Naucz się rozmawiać z dzieckiem.
17. Naucz się słuchać dziecka.
18. Nie monologuj.
19. Rozmawiaj z dzieckiem wtedy, gdy panujesz nad swoimi emocjami.
20. Nie obarczaj dziecka poczuciem winy.
21.Wyszukuj pozytywy w każdej sytuacji.
22. Okazuj zainteresowanie zamiast kontrolować.
23. Nie mów „nigdy”, „wszystko” i „zawsze”.


 Dyktando w 10 punktach – z komentarzem ortograficznym 
Opr.: prof. dr hab. Marta Bogdanowicz

1. Umów się z dzieckiem, że codziennie będziecie robić dyktando obejmujące 3 zdania. Wymyślcie wspólnie nagrodę po każdym tygodniu pracy.
2. Zaznacz w książce dziecka 3 zdania i przeczytaj na głos pierwsze zdanie.
3. Dziecko powtarza zdanie i omawia pisownię każdego wyrazu (podaje zasady pisowni).
4. Dziecko zapisuje zdanie (podobnie postępuje z następnymi zdaniami).
5. Dziecko samodzielnie sprawdza cały napisany tekst.
6. Dorosły sprawdza tekst. Jeżeli znajdzie błędy, podaje ich liczbę.
7. Dziecko ponownie sprawdza tekst z pomocą słownika ortograficznego.
8. Dorosły sprawdza poprawiony tekst. Jeżeli nadal są błędy, wskazuje tekst, z którego dyktował zdania.
9. Dziecko porównuje napisany tekst ze wzorem i ostatecznie poprawia błędy.
10. Dziecko opracowuje błędnie napisane wyrazy (np. podaje zasady pisowni, wyrazy pokrewne, odmienia wyraz przez przypadki, wymienia na inne formy).

Uwagi: Podstawowym założeniem stosowania techniki: dyktando z komentarzem ortograficznym jest przeświadczenie o możliwości utrwalenia zasad pisowni i wytworzenia pełnej świadomości ortograficznej przez przekształcenie się nawyku „głośnego myślenia” – określenia zasad pisowni – w nawyk cichego przypominania ich sobie podczas pisania. Kolejnym zadaniem ćwiczenia jest wytworzenie nawyku dokładnego sprawdzania i poprawiania każdej pracy pisemnej po napisaniu.
Dziecko ma prawo do popełnienia błędu, ale nie ma prawa pozostawić go bez poprawienia. Warunkiem uzyskania tych efektów jest wykonywanie omawianego ćwiczenia krótko, lecz systematycznie oraz zawarcie umowy z dzieckiem co do czasu pracy (codziennie), liczby dyktowanych zdań (zawsze tej samej) oraz nagrody (po każdym tygodniu ćwiczeń). W ten sposób dziecko nie będzie usiłowało tych spraw stale z nami negocjować.
Tak więc ćwiczenie „dyktando w 10 – punktach” ma:
1. utrwalić znajomość zasad pisowni,
2. wytworzyć nawyk stałego przywoływania zasad ortograficznych podczas pisania,
3. wytworzyć nawyk stałego sprawdzania napisanego tekstu, a więc poczucie
ODPOWIEDZIALNOŚCI za napisany tekst.


Praca z dzieckiem w domu

Każdy rodzic może pomóc swojemu dziecku. Wystarczy przestrzegać pewnych zasad i zaopatrzyć się w odpowiednie pomoce terapeutyczne.

Tylko systematyczna praca

Stwierdzenie dysleksji rozwojowej jest pierwszym krokiem na drodze do pokonania trudności. Jeśli chcemy, by nasze dziecko osiągało rezultaty adekwatne do jego możliwości, a w przyszłości również sukcesy zawodowe i finansowe, konieczne jest podjęcie systematycznej, ukierunkowanej pracy. Ogromna odpowiedzialność spada tutaj na rodziców, którzy powinni wspierać działania szkoły i zachęcać swoje dziecko do podejmowania dodatkowego wysiłku. Systematyczna praca w szkole i w domu jest warunkiem skutecznego oddziaływania i tylko w ten sposób można przezwyciężyć trudności dyslektyczne.

Pomoce terapeutyczne

Samodzielne przygotowanie przez rodziców właściwych zestawów ćwiczeń, uwzględniających wszystkie wymienione aspekty, jest trudne, gdyż wymaga specjalistycznej wiedzy. Dlatego warto używać gotowych pomocy, przygotowanych przez specjalistów terapii dysleksji, które będą stanowiły podstawę codziennej pracy z dzieckiem. Dzięki temu zyskamy pewność, że dziecko pracuje na właściwie dobranym materiale ćwiczeniowym, oraz zaoszczędzimy czas i wysiłek włożony w samodzielne poszukiwanie odpowiednich zadań. Powyższe założenia w pełny sposób realizuje Program Edukacyjno-Terapeutyczny ORTOGRAFFITI (dla dzieci w wieku 10-13 latdla młodzieży), który doskonale nadaje się do samodzielnej pracy dziecka w domu pod kierunkiem rodzica.

Samodzielna praca dziecka w domu jest konieczna niezależnie od tego, czy dziecko uczestniczy w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych, czy też nie. Najlepiej, gdy odbywa się to przy współpracy z nauczycielem, który pełni funkcję koordynatora, a jego rola polega na zaplanowaniu zadań i sprawdzeniu ich wykonania. Raz w tygodniu nauczyciel omawia z uczniem efekty jego pracy i proponuje kolejne ćwiczenia. Ważną rolę odgrywają rodzice, którzy powinni wspierać dziecko i zachęcać do systematycznej pracy. Aby było to możliwe, konieczne jest nawiązanie bliskiej współpracy nauczycieli z rodzicami. W przypadku braku takiej współpracy cały ciężar znalezienia odpowiednich ćwiczeń oraz sprawdzenia ich wykonania spada na rodzica lub na nauczyciela.

Skuteczność terapii zależy od systematyczności i wytrwałości, jak również od właściwego postępowania nauczyciela wobec ucznia w szkole oraz współpracy między rodzicami, nauczycielami i uczniem.

Uczeń z dysleksją w domu

Uczeń z dysleksją w domu. Poradnik nie tylko dla rodziców.

Autorzy: Marta BogdanowiczAnna Adryjanek i Małgorzata Rożyńska

Poznaj historię pewnej rodziny.

 

 

 

 

Drodzy rodzice! Czy wiecie, że można skutecznie przeciwdziałać wystąpieniu objawów dysleksji lub z powodzeniem je łagodzić?

 

Oto sprawdzone sposoby:

· mądra zabawa z własnym dzieckiem od najwcześniejszych lat życia,

· zdobycie podstawowej wiedzy, umożliwiającej zrozumienie trudności i potrzeb dziecka,

· świadoma współpraca ze szkołą i poradnią psychologiczno-pedagogiczną,

· systematyczna praca, codzienne czytanie.

Poradnik stanowi wyczerpujące omówienie problemu dysleksji rozwojowej w kontekście ogromnej roli rodziców w zapobieganiu trudnościom i ich nawarstwianiu się.

Książka została opracowana pod kierunkiem prof. Marty Bogdanowicz, uznanego w świecie autorytetu z zakresu dysleksji. Znajdą w niej Państwo wiele konkretnych pomysłów na twórcze zabawy z dzieckiem (od najwcześniejszych lat jego życia) i wskazania do dalszej pracy, gdy dziecko będzie starsze. Publikacja jest zalecana przez Polskie Towarzystwo Dysleksji.